Voordat we op vakantie gingen besloten we om vast een begin te maken met opruimen met KonMari. Allebei lazen we het boek van Marie Kondo (KonMari), daar schreef ik eerder al over. Sinds ik het boek uit heb kriebelt het zo om te starten en te gaan, daarom begonnen we gewoon. Ook al kwam het eigenlijk niet helemaal uit (maarja, wanneer komt dat wel?).

Ondanks dat ik er best tegenop zag begonnen we netjes met de eerste categorie: kleding. Volgens KonMari het gemakkelijkst. Nou weet ik niet hoe mode bewust zij is en wat haar relatie met kleding is maar ik vond dit echt niet het makkelijkst! Toch maar wel mee begonnen en niet meteen vals gespeeld. Volgens het principe van KonMari haal je al je kleding uit je kast en leg je het op de grond (of op je bed). Je pakt dan steeds een kledingstuk op en beoordeelt dan of je er blij van wordt. Is het antwoord ja, dan mag het blijven, is het antwoord nee dan gaat het weg. Om niet helemaal de weg kwijt te raken deden wij dit per categorie kleding, eerst bovenkleding (t-shirts, truien, hempjes, vesten, zie foto) daarna broeken etc. Het sorteren viel me 100% mee. Wij doen het samen, Rutger is voor mij een fijne back-up, hij voelt mij heel goed aan en is een goed klankbord. Doordat hij me hielp echt kritisch te zijn en durfde ik dit ook. Want ik was echt wel even bang dat ik niks over zou houden. Want ondanks dat ik een paar jaar geleden samen met een vriendin ook al mijn kleding heb uitgezocht (ik had toen nog dingen van toen ik 13 was), kon er nog zo veel weg! Rutger zei dat hij ook echt duidelijk aan me kon zien als ik ergens echt heel blij van werd. Als ik nog kritischer was geweest en nog meer naar die innerlijke graadmeter had geluisterd had ik misschien wel nog meer weg gedaan maar voor nu is dit goed.

Alleen daarna! Het uitzoeken is zelf vond ik zoals gezegd reuze meevallen. Maar daarna alles opbergen of wegdoen, wat is dat een werk! Heel veel van de kleding die ik wilde houden was muffig en kon meteen door naar de wasmand. En nu ik zoveel minder had wilde ik het ook echt netjes in mijn kast hebben liggen. Ik grijp ’s ochtends vaak naar iets wat ik de vorige dag ook aanhad omdat ik geen zin en tijd heb om te gaan strijken. Daarom is mijn doel nu om alles schoon, netjes en gestreken in mijn kast te hebben liggen, klaar voor gebruik. Maar wat een werk zeg. Helemaal met de vakantie die er tussendoor kwam en we weer een berg aan was hadden lijkt hier geen eind aan te komen. KonMari hamert erop dat je perfectionistisch moet zijn maar ik vraag me af of dat wel echt moet. Want inmiddels liggen er weer stapels op de stoel in de slaapkamer, niet helemaal de bedoeling…

En dan wat weg kon. Dit was veel. Ik had niet verwacht dat het zo veel zou zijn. Tassen vol kleding waar ik niet meer blij van werd konden naar de kledingbak en naar de kringloop. Een deel ging naar vriendinnen en ik gaf een deel aan Elvis, de dochter van Daan. Super leuk om iemand blij te maken met mij oude spullen! Maar nu zit ik nog steeds met een doos vol kleding. Mooie merkkleding waarvan ik het eigenlijk zonde vind om die ‘gewoon’ weg te doen. Want die zijn nog best wat waard en wil ik eigenlijk verkopen op Marktplaats. Maar omdat dat zo’n gedoe is stel ik dat nog even uit. Eerst alle kleding die wel mag blijven netjes in de kast.

Rutger deed zijn kleding ook meteen. Als man heeft hij het toch een stuk makkelijker, hij was zo klaar. (Toch wel een beetje pijnlijk dat hij dat vestje dat ik voor hem had gekocht op de stapel ‘niet blij’ gooide.) Nu alleen nog de kleren van Mees. Wish me luck.