Ik ben een schijterd. Zo. Het hoge woord is eruit. Ik ben werkelijk voor alles bang (en kan goed overdrijven). Muizen, spinnen, dieren, vliegtuigen, kleine ruimtes, rampen, ongelukken, nieuwe dingen, mensen, afwijzing, teleurstelling, verdriet. En zo kan ik (helaas) nog wel even doorgaan. Op zich is er met angst niets mis. En meestal kan ik al mijn kleine en grote angsten ook aardig onder controle houden. De laatste tijd zit het me in de weg. Ik doe dingen niet en stel dingen uit omdat ik het eng vind.
Zo wachtte ik zo lang met me aanmelden voor het Kinfolk Dinner in Amsterdam dat ik te laat was en het vol zat. Elke keer als ik op de site zat had ik wel een smoes. Te moe, geen geld, geen zin. Tot ik me realiseerde wat ik aan het doen was. Ik was het aan het uitstellen omdat ik het eng vond. Ik kende de locatie niet en wist niet of er mensen zouden komen die ik zou kennen. Misschien vonden ze me wel allemaal stom en zou ik de hele avond zielig in een hoekje zitten! Helaas heb ik niet de kans gehad daar achter te komen want het was uitverkocht. En ja, toen baalde ik. Helemaal toen ik de foto’s zag achteraf. En er dus wel mensen waren die ik kende.
Nog zoiets stoms is de deadline die ik vandaag had. Ik had mezelf heel stoer aangemeld bij Anke voor de Pretty in Pink planner. Had uren nagedacht over wat ik wilde maken maar zette maar niks op papier. En ja hoor, gisteravond realiseerde ik me wat er aan de hand was. Ik was bang. Stel je voor dat ‘ze’ me heel hard zouden uitlachen. Dat wat ik maakte niet goed genoeg was. Of het de agenda wel zou halen maar ik daarna onderuit gehaald zou worden.
Waarom ik dit opschrijf? Omdat ik mijn angst in de ogen wil (moet!) kijken. Een groot nadeel van ziek thuis zitten en weinig kunnen is dat ik veel te veel tijd heb om na te denken. En daarmee houd ik mijn angst in stand. Terwijl het leven veel te leuk is om bang te zijn. Door dit op te schrijven houd ik mezelf een spiegel voor. En dat is eng. Want wat nou als jullie me vanaf nu heel erg stom vinden? Me heel hard gaan uitlachen? En omdat ik daar bang voor ben ga ik dit nu wel online zetten. Ik moet en zal die draak verslaan!
7 Comments
Go for it! Gaan, springen, doen! En je bent leuk. Zo. ;) (en prijs voor beste eerste regel in een blogpost) x
:D Je bent een schat!
Poe! Als je eens wist hoe vaak ik gedacht heb bij het zien van de dingen die je doet en maakt; ‘wat leuk!’ ‘wat goed bedacht’ ‘kon/deed ik het maar’. Echt hoor! Niet alleen omdat ik je geweldig vind. ;) Gewoon doen, want je hebt volgens mij al bewezen dt je het kunt. En uh, misschien moet ik me dan toch aanmelden voor de CreaSint ookal zie ik die mooie lange lijst met al die creatievelingen…
Gekkerd! Ik kijk juist onwijs tegen jou op. Met je mooie, nette huis en je naaiprojecten. Maar ik vind jou dus ook geweldig ;) En jajajaaa! Meedoen hoor met creasint! Ben nog steeds zoooo blij met mn mooie cadeau van vorig jaar! xxx
Je wilt niet weten hoe blij ik eigenlijk ben dat je dit schrijft. Ik ben precies zo! Meet the blogger? Durfde me niet aan te melden, want zou ik wel passen tussen al die Grote Bloggers? Zie ik een online bekende op een beurs, maar zij mij niet? Durf ik vaak niet aan te spreken… want: stel nou dat ze me in het echt helemaal niet zo leuk vinden… Altijd maar blijven hangen in nadenken, voordat ik daadwerkelijk iets doe, of ik doe het niet, omdat ik het blijf uitstellen. Bang om te falen. En soms ook bang voor succes. Wat ik hiermee wil zeggen? Ik weet de oplossing ook niet, maar wilde je laten weten dat je gevoel en je blog heel herkenbaar zijn voor mij en je dus niet alleen staat in het verslaan van je draak.
Ik vind je niet stom! Je bent een (hele leuke) held! Volgens mij heeft iedereen dit wel eens. Het enige dat helpt is de dingen gewoon doen! (En dan weer thuis komen bij een fijne man en zoon die je altijd leuk vinden!).
Zo lief, dankjewel! xx