Voor Pasen aten wij veertig dagen geen suiker. Althans, we deden een goede poging tot want helemaal suikervrij lukte niet. Voor mij als enorme suikerliefhebber deed ik het heel goed maar als ik op internet naar informatie ging zoeken wilde ik het liefst in een hoekje gaan zitten huilen. Aardappels, pasta, fruit, er is zoveel dat je lichaam omzet in suiker. Toen ik iets suikervrij wilde bakken en in een winkel naar een alternatief voor suiker zocht werd ik door de verkoopster hard uitgelachen. Volgens haar waren honing en andere suikervervangers net zo slecht. Op een gegeven moment besloot ik alle goedbedoelde adviezen achter me te laten en het op onze eigen manier te doen. Dat betekende wel brood van de bakker (met suiker ja) en als we uit eten waren aten we gewoon waar we zin in hadden. Dus ook een toetje.
Voor mij waren vooral de snaai momenten moeilijk. ’s Middags rond een uur of vier en ’s avonds op de bank. Ontbijten deed (en doe) ik met havermout met kaneel en muesli. Vult supergoed en, als je even zoekt naar goede muesli, suikervrij. Tussendoor had ik het lastiger. Ik ben gek op koekjes maar probeerde in plaats daarvan vers geperste sapjes of fruit te eten. Of een suikervrij koekje. Al bleef dat meestal niet bij eentje dus ben ik maar gestopt met die kopen. Zelf iets bakken deed ik af en toe. De ene keer met meer succes dan de andere keer. Met de lunch at (en eet) ik brood. Een tosti of een eitje, pindakaas of appelstroop als beleg. Prima te doen. Tussendoor werden het meestal rijstwafels met pindakaas, hoe ik dat ooit lekker ben gaan vinden weet ik niet maar ik eet ze nog steeds. Avondeten was niet moeilijk, doordat we al eerder suikervrij hadden gegeten wisten we aardig wat wel en niet okee was. En we eten sowieso weinig uit pakjes. Zo vers mogelijk dus. En ’s avonds nootjes, rijstwafels of suikervrije chips. Veel hartig dus. Terwijl ik normaal echt een zoetekauw ben. Maar wat een verschil! Die altijd aanwezige moeheid begon langzaam te verdwijnen, ik had meer energie en voelde me steeds beter. Voelde ja, want met Pasen ging het mis.
Dat we zo’n afgebakende periode hadden afgesproken was goed, daardoor was het duidelijk en goed vol te houden. Maar met Pasen ging ik los. Chocolade eitjes, koffiebroodjes, Paasstol, ijs… Of het door de suiker kwam weet ik niet zeker maar ik was me toch beroerd dat weekend. En sindsdien kan ik de neiging om toch suiker te eten niet weerstaan. Chocola is zo lekker. En gebak ook. En het is zo makkelijk om even snel een verpakking open te scheuren en de inhoud op te eten. Want eigenlijk komt het daar op neer voor mij, gemakzucht en tijd. Ik neem vaak niet de tijd om zelf te bakken of iets klaar te maken. Ik ben qua eten echt heel gemakzuchtig. Ik hou enorm van lekker eten, als iemand anders het klaarmaakt. Terwijl ik koken echt wel leuk vind! En als ik eenmaal bezig ben geniet ik ook van het klaarmaken van iets gezonds en lekkers. Hoe meer ik nadacht over waar het nou misgaat hoe meer ik tot de conclusie kom dat ik in alle aspecten van mijn leven langzaam probeer te leven, behalve met eten. Thee, koffie en sapjes gaan me prima af maar eten klaarmaken, nee.
Je begrijpt, dit moet anders. Voor mij maakt het al zo’n groot verschil als ik probeer zo min mogelijk geraffineerde suiker te eten dat het echt de moeite waard is hiermee door te gaan. Ik heb bijna geen pijnklachten meer maar ik word zo chagrijnig van altijd maar moe zijn en geen energie hebben. En het is zo makkelijk! Als ik mijn eetpatroon aanpas merk ik meteen verschil. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan want ik krijg het al benauwd bij het idee dat ik nooit meer iets met suiker zal eten. Nooit meer melkchocola! Nooit meer tiramisu! (Ik voel me net zoals toen ik nooit kon stoppen met roken merk ik nu. En heb al acht jaar niet gerookt!) Met mezelf afspreken dat ik alleen op zondag iets met suiker mag is misschien een idee. Maar ik merk nu dat ik als ik de hele dag netjes zonder suiker heb gegeten ik ’s avonds een reep chocola wegwerk als ‘beloning’. Super stom want daarna heb ik buikpijn en een mega energie dip.
Het klinkt zo mooi, puur en ongeraffineerd eten. Slow food, aandacht hebben voor de bereiding en het opeten. Maar die praktijk is moeilijker dan ik zou willen. Dus alle tips zijn welkom. En ik zal hier wat meer suikervrije dingen gaan posten, dat helpt mij ook ;)
De foto is van de site Unsplash. Ik vond ‘m zo mooi puur en daarom goed hierbij passen.
6 Comments
Dit verhaal komt me heel erg bekend voor. Ik kan ook niet goed tegen geraffineerd suiker en ben een aantal jaren geleden gaan zoeken naar vervanging. Ik gebruik honing (bij de plaatselijke imker vandaan) en voor bakken van bv appeltaart gebruik ik rijststroop.
verder heb ik een aantal steviaplanten in huis staan, waar ik een paar keer jaar van kan oogsten. Maar af en toe heb ik een onbedwingbare trek in chocola. Ik koop dan ambachtelijk gemaakte chocola en probeer 1 stukje per dag te eten (heel moeilijk!). Als ik teveel eet, ben ik de avond en nacht daarna ziek. Hartkloppingen, misselijk, opgeblazen gevoel en veel pijn. Probeer leven zonder suiker vol te houden, met heel af en toe een klein uitstapje. Je voelt je er zoveel beter bij!
Bizar hoeveel invloed suiker heeft! Ik ga het wel weer oppakken en proberen vol te houden want uiteindelijk is mijn gezondheid toch het belangrijkste!
Ik merk dat het bij mij vooral werkt om geen ‘snelle’ suikers te eten. Dus geen witte producten (pasta, rijst enz) maar volkoren en geen ‘gewone suiker’ of riet/bietsuiker.
Zelf bak ik veel met palmsuiker van de biowinkel, dat is laag glycemisch en dus een ‘langzame’ suiker.
Er zijn trouwens ook hele lekkere suikervrije (en ook zonder die nare zoetstof) raw-chocoladereepjes te koop bij de biowinkel, het merk heet Lovechoc.
Appeltaart bak ik vaak met appeldiksap (beetje door t deeg en wat door de appelvulling. Niet zo zoet als anders maar bij n appeltaart vind ik dat wel lekker juist.
Succes!!
Oh ja, en honing is ook een ‘snelle’ suiker dus niet zo handig. Rijststroop is een goed alternatief!
Thanks! Kan nog wel wat van jou leren op suikervrij gebied :) Lovechoc is inderdaad lekker. Ik merk dat als ik een tijdje suikervrij eet mijn smaak ook verandert en ik dan ook hele pure chocola lekker vind. Maar melk of witte chocola, ooh, ik ben zo’n zoetekauw. Veel meer zelf gaan bakken dus!
[…] Voorgaande jaren heb ik wel gevast. Een keer met een groep vrienden, de één dronk geen koffie, de ander at geen chocola. Ieder koos iets dat bij hem of haar paste. Het was fijn om dit samen te doen en Pasen kwam een stuk minder onverwacht dan de jaren hiervoor. Vorig jaar at ik veertig dagen geen suiker. Dit ging best heel goed tot het Paasweekend en ik me te buiten ging aan allerlei zoetigheid. Wat had ik een buikpijn! Niet erg handig dus. Ik wil dat minder suiker een normaal deel van mijn leven is en niet iets dat ik af en toe heel strikt doe en waar ik daarna weer mee stop. Een gewoonte, niet iets sporadisch. (Lees hier de blog die ik schreef voor en die na de vastentijd.) […]