Vandaag is het weer de twintigste van de maand. Vandaag is het precies een jaar en twee maanden geleden dat mijn moeder overleed. Ik weet niet of die nare nasmaak aan deze datum ooit zal verdwijnen. Maar misschien is het wel net als met een relatie. In het begin sta je stil bij elke week en maand dat je wat hebt. Later alleen nog bij elk jaar. De tijd zal het leren.

Wat mij, welke dag het ook is, herinnert aan mijn moeder is de ring die ik van Christine kreeg. Op instagram postte ze een foto met de nieuwe kleuren van de confettiringen. Ik reageerde dat ik ze prachtig vond, vooral de blauwe. Ik vind het grappig dat ik -onbewust?- steeds meer blauw toevoeg aan mijn leven en ik de kleur ook steeds mooier vind. Blauw was de lievelingskleur van mijn moeder. Christine vroeg me om mijn ringmaat en een tijdje later kreeg ik een prachtig lief pakje in de bus met daarin een blauwe confettiring. Ik kan niet omschrijven wat dit met me deed. Ik werd overspoeld door emoties. Vanwege het lieve gebaar maar vooral ook door het verdriet en de blijdschap om mijn moeder. Ik draag de ring nu elke dag. Het is zo’n mooie tastbare herinnering aan haar. Als ik het moeilijk heb of aan haar denk draai ik wat aan de ring, ik heb haar bij me in mijn hart en om mijn ringvinger, elke dag.

De prachtige sieraden van Christine bekijk en koop je op www.twinklebird.nl